względem siebie

См. также в других словарях:

• spójnik — m III, D. a, N. spójnikkiem; lm M. i «wyraz nieodmienny łączący zdania lub ich części w odróżnieniu od przyimków nie rządzący formami przypadków» ∆ Spójnik łączny «spójnik łączący dwa zdania (lub ich części) pozostające względem siebie w związku… …   Słownik języka polskiego

• wzgląd — m IV, D. względu, Ms. względzie; lm M. względy 1. «branie czegoś lub kogoś pod uwagę, zwracanie uwagi na kogoś albo na coś, liczenie się z kimś, z czymś» Wzgląd na zdrowie. Wzgląd na pokrewieństwo, na czyjś wiek. ∆ Bez względu na coś «nie biorąc… …   Słownik języka polskiego

• związek — m III, D. związekzku, N. związekzkiem; lm M. związekzki 1. «stosunek rzeczy, zjawisk itp. łączących się ze sobą, wpływających, oddziałujących na siebie; łączność, powiązanie, spójność, zależność» Związek między zjawiskami. Ścisły, luźny związek… …   Słownik języka polskiego

• tarcie — n I 1. rzecz. od trzeć. 2. tylko w lm, D. tarć pot. «nieporozumienia, waśnie, sprzeczki; konflikt, zatarg» 3. fiz. «zjawisko powstawania oporu hamującego ruch względem siebie dwóch ciał stałych stykających się wzdłuż pewnej powierzchni» ∆ Tarcie… …   Słownik języka polskiego

• oporować — ndk IV, oporowaćruję, oporowaćrujesz, oporowaćruj, oporowaćował, oporowaćowany sport. «ustawiać narty pod kątem względem siebie i względem kierunku jazdy rozsuwając piętki w celu wykonania skrętu lub hamowania» …   Słownik języka polskiego

• opór — m IV, D. oporu, Ms. oporze; lm M. opory 1. zwykle blm «przeciwstawianie się, opieranie się cudzej woli, przemocy» Bezsilny, czynny, daremny, rozpaczliwy, słaby, zacięty opór. Stawiać, napotykać, przełamać opór. Bez oporu (pójść, poddać się komuś …   Słownik języka polskiego

• przeciwstawny — przeciwstawnyni «będący w opozycji względem kogoś, czegoś, przeciwstawiający się komuś, czemuś; kontrastowy, antagonistyczny; sprzeczny» Przeciwstawne poglądy, stanowiska, teorie. ∆ jęz. Spójnik przeciwstawny «spójnik łączący dwa zdania (lub ich… …   Słownik języka polskiego

• postawa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. postawawie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}wrodzone lub nabyte, właściwe ciału usytuowanie poszczególnych jego fragmentów, kończyn względem siebie i głównych linii symetrii;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• prostopadły — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} w odniesieniu do każdego z pary obiektów geometrycznych, kierunków, przedmiotów: tworzący kąt prosty, umieszczony pod kątem prostym jeden względem drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kierunki, proste,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uskok — m III, D. u, N. uskokkiem; lm M. i 1. «skok do tyłu lub w bok» Zrobić uskok w lewo. Uratował go zręczny uskok. 2. «pionowa ściana grani, stromy odcinek trasy górskiej» 3. archit. «załamanie się dwóch elementów o płaszczyznach do siebie… …   Słownik języka polskiego

• rozłąka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. rozłąkaące, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} stan, w jakim pozostają względem siebie ludzie oddaleni, przebywający, mieszkający z dala od siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krótka, długa rozłąka. Rozłąka z rodziną, z krajem.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień